پس از ی ساااال کوفتی....

زنی که حرفهایش را

به موهایش سنجاق می کند ...

نگرانی هایش را به ناخن هایش

رنگ می زند ...

آرزوهایش را 

به عروسک هایش می گوید ...

و گاه و بی گاه 

نگرانِ عدد شناسنامه اش می شود ...

دیوانه نیست 

اما کم دارد ...

چیزی به نام عشق

در کیفش 

کم دارد ... 

*باران و من و فاصله و بغض نفس گیر_یک شعرِ ترِ خسته ی پوسیده ی دلگیر

* من خودم مرگ خودم را ب خودم فهماندم_مرده‌ام باز کمی درد در ابعادم هست..

*گلوم درد میکنه..چشمای زشتم هم..

*ای کاش میشد بعضیا رو چندبار واسه اولین بار ملاقات کرد.اه

*همین!