معلق ترین مریم

گاهی اونقد ب پوشالی بودن زندگی و تیز بودن عمق دنده هاش یقین پیدا میکنم ک ذهتم میپاشه ب دیوار اتاق و بدم درد میگیره تو چاله های دره...

دلم میخاد برم شمال

رو ب سرسبزی کوها رو صندلی راحتی ک مثل لندو میره جلوعقب بشینم و فقط هیچ کرم کنه..

فقط هیچ رو بشنوم و نابود شم تو صداش

دلم میخاد چشمام بسته شه و بشم مریمی ک همه چیز اطرافش خوبه،آرومه،بی دردسره..

آخه مگه خاسته زیادی میخام؟؟؟؟

فقط میخام آروم باشم..

دلم آروم باشه

دارم شک میکنم..ب اروم بودن خیلی چیزا..شک ندارم ارامش قبل طوفانه و بعدش سونامی میاد و همه چیو نیست و نابود میکنه..

هنوز متاسفم برا خودم..ک هیچم هنوز

و اینکه اونقد شب و روزم،درونم و بیرونم فرق میکنن باهم و....

* هر نگاهی می تواند خلوتم را بشکند

کوزه ی تنهایی روحم سفالی تر شده است

*سکوتم تقدیم شما!

*مارینآ ی موضوعی هس ک باید بدونی...و حتما میگم بهت این رو:)