کاش یک نفر پیدا می شد که می تونستم درست وحسابی باهاش حرف بزنم! یک نفر حرف هایی بزنه که خودم دلم می خواد بشنوم! من بی نهایت بغض دارم ! پاییز در هوای من کم رنگه! من یک روز به شدت غمگینم ! یک اثر هنری نیمه تموم ! لطفا هیچ کس به آسمون من توهین نکنه ! من بیش از اندازه عاشقم! ...
*کاش همون یک نفر میبود....
*دلم نی نی میخاد
*خاک تو سرت مریم....
بنویسم یا گریه کنم ؟! می نویسم...
سکوت کنم یا فریاد بزنم؟!فریاد می زنم..
به خواب بروم یا شب زنده داری کنم؟! شب زنده داری می کنم...
بروم یا بمانم در اندوهی تلخ؟! می مانم ... در اندوهی تلخ...
دعا کنم یا خدا را نگاه کنم؟!خدا را نگاه می کنم...
با زنده ها حرف بزنم یا مرده هایی که نمرده اند؟!با مرده هایی که نمرده اند..
دستمان را رو کنم یا نه؟!..
ببخشمت یا انتقام بگیرم؟!..
ترکت کنم یا
*تو دلم ب هق هق میفتم و هوار میکشم.....
سرگیجه .....
*مامانا میفهمن ک بچه شون حالشون بده
*شکر بخاطر مامان و بابا و امین
این شهر بعد از تو چه خواهد کرد
با پرسه های دور میدانم
یک لحظه بنشین برف لاکردار
دارم برایت شعر می خوانم
*بخند لعنتی بخند.....
*حسودی نکن مریمم.....دوس ندارم اینطوری باشی...
همش شعر
همش متن
همش داستان
همش فوتوشعر
ههمش آهنگ
همش گوشی
همش هندزفری
همش مریم
همش گم
همش تنهایی
همش سکوت کر کننده
همش بغض
همش چشم درد
همش هیچ
همش پوچ
همش تموم
*چشمام درد دارن
*رگم ورم کرده
*میلرزم
*مث امید دلم بارون و ابر میخاددددد
*احساس مشترک با16آذر.....
این شعر را سرسری بخوان ، ولی اگر شد ، دوبار بخوان.
پرسید،
چطور مینویسی از کسی که نیست ؟
از کسی که انگار هرگز نبود .
هیچکس نمیداند، برای نوشتن باید بهانه باشد.
مثلِ،
مثلا غروب ماتم زده ی کسل کننده ی یک روزِ پُر از تنهایی.
یا خاطرات خاک گرفته ی کسی ،
پشت سالیانی که با درد گذشت.
یا عکس های کسی که دیگر کنارت نیست.
که انگار هرگز نبوده است.
هیچکس نمی داند.
هچکس نمیداند آنکه رفت ،
غریبه نبود.
این را تنها آنهایی میدانند که بی بهانه از او مینویسند.
*ناراحت شه ک چرا میخام برم....حس خوبش بپره....اخلاقش یهو عوض شه....سرد شه.....ب فریده بگه....فریده بیاد راه حل بده.....فریده بیاد آرومش کنه....منو اون خوب شیم....بخندیم......شارژ شیم.......
*چو شب ب راه تو ماندم ک ماه من باشی!
*فقط دوس دارم بخابم....بیدار شم بخابم.....بیدارشم بخابم....!
میترسیدم
تاحالا تجربه نداشتم
نمیخاستم هم داشته باشم
امین اومد خونه
با چشمای قرمز و پف کرده و دماغ قرمز شده
تو دلم گفتم سرما اینطوریش کرده....
هیشی نپرسیدم ازش....
دستمو گرفت
آروم گف: مریم ناراحت نشیا آقاجون فوت شده
بردیمش بیمارستان.....الان همه خونشونن
توام بیا..
کاش میتونستم بگم بقیش چی شد...
*سه سال گذشت.....هنوز تو کابوس اون اتفاقم
دلم می خواهد
پیرزنی شوم
آلزایمر بگیرم
زنگ بزنم
انگار
پسرم هستی
بگویم
چقدر
دلم
برایت تنگ است ..
*بذار تا خالیه سینم برات آغوش باشه
*شب س ساعت بخابی..ناهارو شام نخوری..چشماتو بمالی تا گریه نکنی.. اینا یعنی!!!!!